Kamile Kaynak Şiirleri - Şair Kamile Kaynak

Suya hasret bir çicek gibiyim.
Sevginden mahrum yaşama tutunmak için çırpınıyor bedenim.

Gözlerinin önünde senin için solup giderken
Sen herşeyden habersizsin.

Ömür dediğin, öyle hızlı geçiyor ki
Daha dün çocuktum oysa, büyümek için can atan bir çocuk.
Bilseydim eğer bu kadar canımın yanacağını, büyümek mi? Asla derdim.
Ne anladın bu hayattan diye sorarsanız.
İyilerin yeri yok bu dünyada onların payına düşen sadece yalnızlık ve gözyaşı.
Bunu da bana dost diye bildiklerim öğrettiler.

Mutluluğun resmini çiz deseler çizemem.
Ama mutluluk ne diye sorsalar hiç düşünmeden sen derim.
Çünkü senin her halin huzur her halin mutluluk.
Böylesine kusursuz bir güzellik imkansız.
Sanki cennetten düşmüş bir meleksin.
Benim kalbime düşen meleğim.

Hayatta bazı insanlar bize imtihan bazıları da mükafattır.
Kimisi gelir seni sen eder kimisi de seni senden eder.
Bütün iyi niyetini, güvenini yıkıp gider.
Sende hayatına birçok kişiyi iyikin olarak almışsın ama keşken olmuşlar.
Ben kimsenin keşkesi olmadım olmaya niyetimde yok.
Her zaman neysem o oldum, burası sanal alem olsa bile herşeyi oldugu gibi yaşayıp, anlatırım.

Yoruldum be hayat
Attığım her adım için bin pişman ettiler.
Verdiğim değer karşısında başımı öne eğdiler.
O yapmaz dediğim kim varsa hep daha fazlasını yaptı.
Gölgesine sığındığım ağaç üzerime yıkıldı.
Sırtımı yasladığım duvarın altında kaldım.

Unut diyorlar haklılar da yıllar geçti üstünden, o kız çocugundan eser kalmadı.
Saçıma düşen aklar, yüzümdeki kırışıklıklar görsen tanımazsın belki de.
İnsanı acı olgunlaştırır derler ben ise yüreğimin ortasına bıraktığın ateşte yanıp kül oldum.
Herkes kızıyor bana biliyorum.
Ama sevdim be inanmıştım o gözünden akan yaşlara, seni seviyorum derken sesinin titremesine, sıkı sıkı sarılıp kokumu içine çekişine.
Hayatımda ilk sana inanmıştım, gözüm kapalı kendimi sana emanet etmiştim.

Kimisi sizi sever. Kimisi büyütür.
Dünya telaşı mıdır? Bilinmez.
Bildiğim birşey varsa o da insan insanın şifası olmalı.
Lakin biz şifasını bulamayanlardanız.
Her gelen zehrini akıttı giderken de bir parçamızı söküp aldı bizden.
Biraz sevgi, Biraz güven çokca da vefa borçları var şu yüreğime.

Peki papatya da bir yaprak daha olsa beni sevecek miydin? Diyor ya
Hayır sevmeyecektin
Sen beni dün de sevmedin, bugün de sevmedin ve yarın da sevmeyeceksin.
Sen sadece benim seni sevme şeklimi sevdin.
İlmek ilmek ördüm, kalbime nakış gibi işledim seni.
Aşk sandığım bu yolculukta sana varmak için emin adımlarla, ağır ağır çıktım bu basamakları.

Gündüzleri bir şekilde geçiyorda.
Geceleri sensizliğin çıkmazından çıkamıyorum.

Herşeyin üstesinden gelen ben
bir tek sana yenildim.
Ve sen içimdeki son umudun son sevgi kırıntısının katilisin.

Acizsin,
Aciziz eyy insan
Söyle buldun mu ? Ölüme çare
Bilmez misin. Her canlının sonu kara toprak
Sultan Süleyman'a kalmayan dünya sana kalacak mı sanırsın.
Bilmez misin ki, sadece can verenin can alacağını, gün gelip mahşer de hesap soracağını.