Kaldığın Yerden Eksiliyorum.

Sen gittin,
Ve sanki içimden biri sustu.
Dili olmayan bir çığlık var şimdi göğsümde,
Ne anlatabiliyorum,
Ne unutabiliyorum.

Zaman durmadı ama yürümüyor da,
Her gün, aynı yaraya basıyor hayat.
Aynı saatte uyanıyorum,
Aynı boşluğa düşüyorum her gece.

Yastığım hâlâ başını arıyor,
Ama kokun bile küsmüş uykularıma.
Bana kalan sadece
Islak bir sessizlik…
Ve sensizliğe bulanmış sabahlar.

Gözlerim yollarda değil artık,
Çünkü hiçbir yol seni getirmiyor.
Ve hiçbir kelime,
"Gitme" diyemedikçe anlam taşımıyor.

Anılar şimdi kurumuş yaprak gibi,
Elimi sürsem dağılıyorlar.
Sesin, suskunluğumda yankılanıyor,
Adın…
Adın bir dua gibi,
Dilimin ucunda acıyla yanıyor.

Ne zaman gülümsesem,
Dudaklarım kırılıyor içten içe.
Çünkü seninle gülmüştüm en son,
Seninle yanmıştım en derin.

Bende bitmedin aslında,
Sadece görünmez bir yerdesin şimdi.
Kapatamadığım bir defter gibi,
Her gece yeniden açılıyor adın.

Ben seni affetmedim…
Ama kendime de kızamıyorum.
Çünkü hâlâ seni severken,
Nasıl unutulur ki bir yangının ateşi?