Kaldığın Yerde Üşüyor Zaman

Kaldığın yerde üşüyor zaman,
Bir sessizlik çökmüş cümlelerime.
Gözlerin yok artık uykularımda,
Yastığıma sinmiş vedaların hece hece.

Adını andıkça titriyor dilim,
Sanki her harf bıçak gibi kesiyor içimi.
Bir gülüşün eksik, dünya eksik,
Kaldırımlar bile tanımıyor gölgemi.

Giden sensin ama kalan ben miyim?
Yoksa gitmekte olan bir hatıra mıyım?
Rüzgârın savurduğu bir yaprak gibi,
Tutunamadım "biz"li bir sonbaharın kıyısına.

Bir fotoğrafın var, solmuş kenarları,
Bakınca eski bir şarkı çalıyor içimde.
Zamanla barıştım belki ama,
Seninle barışmadı hiçbir yerim kendimde.

Sinan Bayram