Susarak Bekliyoruz Şiiri - Seyrani Göl

Biz yavaştan çekildik hayattan,
gölge gibi…
ne sesimiz kaldı ne adımız,
birbirimizin bakışında eksildik fark etmeden.

Ayak izlerimizi dalgalar değil,
biz sildik önce.
Sanki hiç yürümemişiz gibi
o kumsalda yan yana.

Adı bilinmedik kuşlar artık dönmüyor
başımızın üstünde.
Gökyüzü bile başka renkte şimdi,
birlikteyken mavi olan ne varsa, soluk.

Alışmadık…
ama alışır gibi yaptık her sabah.
Çünkü bazı sabırlar
çırpınmadan yaşanır, sessizce.

Biz,
adını koyamadığımız bir sessizlikte kaldık.
Konuşsak ne değişirdi ki?
Sustuğumuzda daha çok anladık.

Bir fotoğrafta yakaladım kendimizi geçen gün,
gözlerimiz hâlâ birbirine dönük.
Zaman geçer, evet,
ama bazı anlar hiç yaşlanmaz.

Artık "biz" deyince
yüreğimin içi çınlamıyor eskisi gibi.
Sanki bir teşekkür gibi
dudaklarımda adın, içimde kalan.
S.GÖL