Ah benim insanları insan zannetmelerim,
Çocuk gibi inanışlarım,
Aldanışım...
Ah benim insanları sevişlerim
Gücenme nedir bilmeyişlerim
Küsemeyişim...
Ah benim üç kuruşluk Dünya'yı beş kuruşluk görüşüm,
Bardağın hep dolu tarafından bakışım
Körlüğüm...
Ah benim kuş gibi çırpınan yüreğim
Kartal kadar mağrur olup bir serçe kadarda ürkekliğim,
Mecalimi çalmışlar
Bilmemişim...
Ah benim umursamazlığım
İnsanı insana emanet etmekten itina edişlerim
Yaradana sığınışlarım
Tükenmişliğim...
Ah benim rüzgar ekerken fırtına biçişlerim
Fırtınadaki durgunluğum
Durgunluktaki poyrazlığım
Teslimiyetim...
Ah benim iki dizeye sıkıştırmaya çalıştığım aşkım
Yüreğimin yarısı
Gamım, kederim, sevincim, tebessümüm
Sebebim...
Ah benim yalnızlığım
Artan azalan bir kısır döngüde
Bitmeyen savaşım...
Ah benim ben işte
Böyleyim
Kaldı işte böyle insanlar biride benim işte...
Ne yapayım diri diri gömeyim mi?
Mine Yılmaz Sevinç
24 Eylül 2025
15:25
Kayıt Tarihi : 10.10.2025 02:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!