Âhirini geçtik devrin, kıyamete kaç kaldı
Ruhu gitti dünyanın, geriye de hiç kaldı
Bir fil kadar yer bir insan bir öğünde
Mideler tıka basa, ruhlarımız aç kaldı
Canavar yapmamıştır ceylana bunca zulüm
Mazlum eşikte paspas, zalimlerde güç kaldı
Kutsallar ezildi pis ayaklar altında
İnmedi İsa gökten, alınacak öç kaldı
Kullar gözyaşı dökse, bağışlardı Rahman da
Milyonlar yıl ölmeyen milyonlarca suç kaldı
Az gayret olsa bitmezdi koca servet
Dedenin tembelliği evladına borç kaldı
Gömülsek gırtlağa dek gözümüz umut dolu
Batsa bütün kâinat, sarsılmaz inanç kaldı
Bize yapacak çok iş var kısacık bir gündüzde
Peygamber’den bir dâvâ, emanet kılınç kaldı
Kayıt Tarihi : 4.5.2012 11:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!