Dünyanın en ağır imtihanlarından biridir, birinden vazgeçmek zorunda kalmak.
Seçilmediğin, sevilmediğin, güvenilmediğin, sadakatin karşılık bulmadığı bir yerde kalbini sessizce geri çekmek… İnsan bazen içindeki tüm fırtınalara rağmen susmayı, geriye doğru adım atmayı öğrenir.
Vazgeçmek yalnızca bir kayıp değildir; kimi zaman özgürleşmenin, kimi zaman kendi değerini yeniden hatırlamanın en acı, en sahici yoludur. Birine sahip olamamak, onun seni seçmemesi ya da güvenini seninle paylaşmaması yüreğinde derin bir boşluk açar. O boşluk önce can yakar, sonra kendi ışığını yakar. Çünkü insan, en karanlık anında bile kendi değerinin kıvılcımını görmeyi öğrenir.
Hayatın değişmez gerçeği şudur:
Gözden çıkaran kaybeder.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta