Odalar sessiz, gece bir mendil gibi serilmiş,
Sadece saatin tıkırtısı ve senin nefesin.
O eski, ahşap koltukta oturuyorsun hâlâ,
Parmaklarında bitmeyen bir iplik yumağı.
Sanki ömür denen şeyi, ilmek ilmek örüyorsun,
Her ilmekte bir hatıra, her düğümde bir sır.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta