Ben sana yüreğimin kapısını ardına kadar açtım,
Sense, gölge gibi girip, sessizlik gibi çıktın hayatımdan.
Aşktı bu...
Yandım, inandım, bekledim.
Ama çok geç kaldın.
Sırtıma sapladığın kelimeler
Hâlâ gecelerime sızıyor,
Haksızlığın iz bıraktı,
Kırgınlığım büyüdü,
Ama ben de büyüdüm.
Evet, özlüyorum…
Ama özlemek, affetmek değildir.
Evet seviyorum hâlâ…
Ama sevmek, boyun eğmek değildir.
Benim gururum, bütün acılarımdan daha dik durur.
Senin borçlu olduğun özrü dilemeye niyetin yoktu,
Bile isteye kanattın,, bana yükledin günahları,
Gerçeği görmeni umut etmek aptallıktı;
Onu da kalbimden söküp attım.
Şimdi yoluma gidiyorum.
Dimdik, korkusuz, tertemiz.
Bir zamanlar kalbimdeki evdin,
şimdi sadece arkamda kapanan bir kapı.
Ve bil ki:
Ben hâlâ aşığım,
ama artık kalbime,..
Kayıt Tarihi : 27.11.2025 15:08:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




dilinize sağlık
beğeni ile okudum
TÜM YORUMLAR (1)