Hiç gördün mü,
Kendi kalbindeki mezarlıkta gezinen birini?
Her adımı bir zamanın ölüleri,
Her nefesi geçmişin yankıları…
Sessizlik içinde kaybolmuş,
Her damlası, bir okyanus gibi.
Okyanusta sessizliği yudumlarken,
Bilinci alemde kaybolmuş bir ruh gibi…
Ve sonra hatıraların, bir hayalet gibi geçer aradan
Sonsuz bir boşlukla.
Dönüp bakmadan kaybolur,
Bir adım daha geri sararken zamanı sen.
Ve gözlerinde silinmiş yılların yitik gölgesi.
Her karanlık, bir hatıra,
Her an, bir yitik zamanın yankısı.
Hiç gördün mü,
Kalbindeki mezarlıkta gezinen birini?
Gözlerinde yaşanmış, yaşanmamış tüm hayatların
Manalı bir mersiyesi.
Kayıt Tarihi : 29.4.2025 16:59:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!