Kalbimdeki Acı Şiiri - Vecdi Murat Soydan

Yolda yürürken bile adımlarımda sen varsın,
Boşuna değil seni özlemelerim, içimdeki volkansın,
Bendeki sessin, nefessin işte, cansın!
Bir bakışına, bir gülüşüne paha mı biçilir?
Sensin benim servetim, dünyadan vazgeçilir.
Kalbimin sevdiği yeri mesken edindim,
Senden başka gidecek yerim yok benim.

"İyi ki varsın." diyorsun da, senin olmadığın yerlerde yokum işte, yokum!
Olsaydım keşke, senin yanı başında olurdum,
Hiç yaşamıyorum ki ben, sadece nefes alıyorum,
Bu nasıl bir çaresizliktir, hem mutluyum seninle hem de acı doluyum.
Olmuyor işte olmuyor, ne yapsam nafile, bir türlü seni unutamıyorum,
Sensiz bir boşluktayım, bir girdaptayım, kendimi sana anlatamıyorum,
Benim iyi olmam için seni derhal görmem lazım,
Sesini duymam, sana dokunmam lazım,
Şu içimdeki ateşin sönmesi için elini tutmam lazım.

Lanet olsun bana be! Lanet olsun, ben ne biçim bir adam oldum,
Eridim, bittim, bu sevda uğruna yandım, tükendim, kül oldum.
Hayallerle de böyle yaşanmaz ki,
Hani neredesin sen?
Bilmiyorum, yokluğunla daha ne kadar yaşarım?
Her sabah uyandığımda, "Keşke ölseydim." derim, güne sabırla başlarım.

İyisi mi unutayım her şeyi, sil baştan hayatıma yeniden başlayayım,
Eski kimliğimi, gülen yüzümü tekrar bulayım diyorum,
Farzet ki hiç karşılaşmadık, sen kimsin? Ben kimim?
Söyle bakalım adını, hatırlayacak mıyım?
Sıradan insanlarız işte, artık iki yabancı,
Bunu söylerken bile dilim,
Yalancının da Allah'ı.

Daha ne söyleyeyim, bitti bende kelimeler,
Bundan sonra her cümlem senin yanında değersiz kalır,
Sonumuzu düşündüm de, o zaman bende ne el, ne ayak, ne baş kalır,
Bu aşktan geriye kalsa kalsa hoş bir seda kalır.
Anılarla yaşamak da zor, yokluğuna dayanamam gülüm, dayanamam!
Buralarda kalamam, başımı alıp da giderim,
Unutulurum elbet bir gün, toprağa karışır da giderim.

Vecdi Murat SOYDAN
08 Temmuz 2025, Isparta