Kalabalıklar İçindeki Yalnızlığım

Biliyor musun

Kalabalıklar hep ürpertmiştir beni
Çünkü daha bir tok gelmiştir kulağıma, Kalabalıklardaki yalnızlığımın sesi

İçimdeki müzik susar
Kalbimin de şiiri

Sadece sessizliğin yalnız uğultusu
Bir de konuşur içimde senle birleri

Kararır gün, saklanır güneş
Görünmez olur denizin rengi
Köpeğin uyanışı, kedinin esneyişi

Ah sen, bir türlü gelmedin ki
Gelseydin eğer
Hepinizi birden severdim
Hepinizi

Var ya o
Kuru gürültüden ibaret kalabalıkların sesi
Huzuru kaçırılmış melodi
Sözü tükenmiş şarkı
Boyası çürümüş tuval
Resmi sökülmüş duvar

Ah o kalabalıklar, öyle çok şey yitirtir ki

Kaybolur gözbebeklerimdeki aydınlık
Uzağıma düşer hayalin
Akıntıya bırakır düş de kendini
Sürüklenir çerçeve
Silinir yüzün

Her yalnızlığımda, yeniden çizerim hayalini

Gel gör ki
Olmasaydı ruhu soğutan o çoğul yalnızlıklar
İki yalın ruh, birbirini neden arar ki
Neden bulur
Nasıl yanar birbirinde
Nasıl soğur

İçimizde oldukça o yangın gecelerin kül harfliği
Biliyorum
Uçacaktır bir gün elbet
O suskun şiirlerin kelebeği

Yüreğin ise
Omzumdaki kanatlardır bundan böyle sevgili

Özlem SABA