Kal Şiiri - Seyrani Göl

Git diye söylediğime bakma,
kızgınlıklarımda zamansız çıkışlarım olur benim.
Sen gidersen sensizliğe dayanamam ben,
sözlerimden öte sevgim var sana.

Gidersen, hep karanlık olur, gecem gündüzüm,
gönlüm tutunacak dal bulamaz.
Kıvılcımına muhtacım,
bir mum ışığına bile sığınamam.

Sensiz, duvarlar üzerime yürür,
pencereler kapanır yüzüme.
İçimde sessiz bir boşluk büyür,
her köşe, seni hatırlatır bana.

Kal…
hiçbir rüzgârın savuramadığı
bir ince dal gibi…
yanımda kal.
Beni böyle kabul et!

Çünkü ben,
gözlerinde parlayan küçük bir kıvılcımla
hayata tutunuyorum.

Gidersen,
zaman taş kesilir.
Gölgen bile bana yetmez,
çünkü gölgeler
geceyle birlikte daha da kararıyor.

Bırakma beni.
Sensizliğin kapısında
kendi sesime bile yabancı düşüyorum.
Bir boşluk büyüyor içimde;
ne bir başkası doldurabiliyor orayı,
ne de sabahın umudu kalıyor bana.
S.GÖL