Bir kahve fincanında döndü dünya,
Telveler usulca fısıldadı,
“Bir rastlantı” dedim,
Ama gözlerinde bir yangın vardı.
Bir rüzgar esti,
Kitapların arasından uçtu bir sayfa,
O sayfada gizlenmiş bir şifreydin belki.
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta