Evet. Ordaydım, İzmir Bornova’da.
O küçük Kahve Diyarında.
Kahvemi yudumlayıp sensizliğe demlendim.
Köşede, en köşedeki masada,
Oturup uzun uzun seni bekledim.
Merdivenlerden inip gözlerini yüzüme çarpmanı;
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
