Bir kahve icmisligimiz yok senle
Ayrılmak çok üzdü evet beni
Ama en çokta buna üzüldüm
Şöyle fincanlarimizi alıp
Göz göze gelip
Sen bana ben sana doyup
Bi kahve icmisligimiz yok
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta