Kahve Şiiri - Bilal Yılmaz

İki fincan kahve,
Biri bana, biri sevgilime.
Ortamızda kuş tüyü,
Gecenin en yumuşak öyküsü.

Sallanıyor masamız, ya da dünya dönüyor,
Manidar bakışlarım sevgilime dönüyor.
O gözlerinin içiyle, kahvesiyle gülüyor,
Sanki kalbim ruhumu onun içine döküyor.

Şeker dedi garson, şeker ister misiniz?
Anlamadım dediğinizi, yine söyler misiniz?

Tadı çilek gibiydi, sevgilimse güzeldi,
Her yudumda hayatımdan bir parça daha düzeldi.

Kesişlemeler ruhumuzda aynı yeri seçmişti,
O da burayı gördüğünde bu caddeden geçmişti.

Ben mutluyum dersen eğer kalbim nasıl sevinir,
Al ömrümü sevgilim en az 40 yıl seninim!