Kahrından lutfuna Şiiri - Sami Özay

Sukut limanına çapa atar bazen ruhum
Lal olur dilim görmez gözlerim
Ne hazin vakadır sevdam biçare elim
Sensin şu dünyada ebedi emelim

Sevgi lisanı söyler gönül dilim
Gelemem sana bağlandı elim
Yokluğunun acısına dayanmaz kalbim
Sevdanın yüküyle büküldü belim

Gamından kan damladı yüreğime
Kederin ağır geldi zayıf bedenime
Sensizlik zulüm oldu üzerime
Kanlı yaşlar doldu gözlerime

Geçip giden aylardan yıllara
Çare bulamadım sensizlik yarasına
Şiirler yazdım yokluğunun acısına
İsmini yazdım koparttığım takvim yapraklarına

Zaman buz gibi eridi
Hasretin içimi yaktı kemirdi
Sensizlik pranga zincirdi
Yorgun yüreğim ruhumu deldi

Vuslatına eyledim hep niyaz
Kararan bahtıma vurdu poyraz
Sensiz her mevsim bana ayaz
Yoksun gelmedi bana hiç yaz

Kahrından lütfuna erilir mi bilmem
Seni yazdım kalbime asla silmem
Kalpten kalbe yol var mı bilmem
Yolunda ölürüm sevdamdan dönmem