Kahin Şiiri - Kürşat Hardal

Bir gün diye başlar,
Gelmesi beklenen günler.
Sonu keşkelere varır,
Günlerce beklenen gelecekler.

Bir şey diye başlar,
Efsunu ile tadına vardıkların.
Uzun süre tatmayınca,
Tatmak için kaçtıkların.

Bir kaç diye başlar,
Arzu ettiğin nesneler.
Vurdukça kementi duygulara,
Taşarak sana seslenecekler.

İnsan ruhuna üflenen,
O parıltılı kararsızlık.
Aşağı doğru,
Yoksa yukarı mıydı ?
Üç adım git, iki adım gel,
Kahin olmaya gerek yok,
Bu gidiş belli,
Sonu ibretlik yalnızlık.