Üstüne yaşamın serdiği perdeyle,
geriyor ipi kadın. İnceldiği yere
acısını asıyor ve bakıyor üstünden
perdenin: Evreni beyazlarcasına
kirleniyor çamaşırı işçinin,
sonra yıkıyor onları karısı ve asıyor
kendisini de asarak aynı çamaşır
I
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Devamını Oku
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta