Kafes Şiiri - Gürsel Çopur

Sîneye misafir olursa tonajı ağır tenkit

Bu bir yıkımdır içte,kalpte gel-git

Sulanmayan çiçeği taşıyan saksı

Unutmuştur hayat kemerini ve hakiki raksı

Güneş emanetçisi ışık diker,büyür kamer

Gözler açılır,beyazı seçtikçe mermer

Tercihinde isabet varsa insanın, kendini aşmıştır

Kaynayan sabır kafes ile örülmemişse taşmıştır

Derinlikteki maden sanılmasın ki bir çift göz

Toprak tevazusundaki başak,düşmeyene bir öz

Kurulmuş sofrada sonsuz bir âlem

Tadı özünde,yazılmamış bir kalem

Bir gün o kapı da açılır,uçar kafes

Hissedilir her yerde ulvi bir nefes.