Kafam karışık biraz Şiiri - İlyas Kaplan

her açılışında
yeni bir manzarayla karşılar beni
ne uzun süre ilk düzenlediğim haliyle kalır
ne de aradıklarımı hemen bulmama izin verir
vaktim kısıtlı olduğundan
daha çok eğlenir benle

orada bulunduğunu çoktan unuttuğum
eşyaları sunar da
sadece lazım olanı teslim etmez
acelem yüzünden elimiz boş dönerim
çoğu zaman
ama tek kaybım bu değil
bir dahaki açışımda
daha dağınık
bir sürpriz hazırlar bana
dolabım

onun karmaşası
veya düzeni
zihnimin aynasına dönüşür
kafam ne kadar dağınıksa
o da öyle dağılır

bütün suç
bana her gün yeni resimler
ve hayaller sunan dünyada
çünkü dünya
bir oyun alanından ibaret
yani oyuncaklar sunmakla görevli
her gün bunu
büyük bir başarıyla yerine getirir

o kadar çok şey sunar ki
ihtiyacımı isteklerimden ayıramaz hale gelirim
çeşit çeşit
renk renk
hayaller devreye girer
zihnimde kocaman

ve arkasında küçücük bir iz bile bırakmadan
ayağa kalkar
yanına gidip elimi uzatırım
doğruları ararım orada
ya da tam tersi…
yalanları
veya mavi kelebeklerimi
madem bir günlük ömrü var kelebeklerin
en uzun günde doğmuş
kelebekleri salıveririm
uçsun diye göklerde
özgürce

vazoda
sevgiden büyümüş çiçek
masa üzerinde açarken rengarenk
pencereden poyraz girer içeri
veya o çok tanıdığım karayel

kapakları titremeye başlar
ağır sancılar taşarken yüreğinden
iki damla yaş yerine
içini döker bana
naftalin kokusu karışır rüzgara
söylediğim türkü
anadolunun bir kıyı köşesinden

çeşit çeşit dantellerle
süslenir dolaplar
en nadide fincanlar
kristal bardaklar
tabak,çanak,kaşık,bıçak
saklanırdı
bir daha ki sefer
bir misafir gelinceye kadar

en sevdiğim elbiseler
düğmelenir baş köşeye
teşrifat ışıkları
yalın bir anıt gibi
öylece dururlar
çünkü bunun için sevmiştim
ihanetleri kadar
sadakatlerini de

ahşap bir ev gibi
sessiz aşklar gizlidir derinlerinde
dolapların
belki yeniden
açık denizlere açılmadan önce
selam vereyim
el sallayayım diye
beklerler
sessiz
sedasız

redfer