Susmanın da bir dili varmış,
duyulmamanın en yüksek tonda yankılandığı.
Çağrısız günlerde tükendi bekleyiş
her sessizlik biraz daha eksiltti içten beni.
Yine de çalmadım o kapıları
bir kapanışı daha kaldıramayacak kadar kırılmışım.
@demlenmisSiirler
Zaman... sabırla yonttu içimde bir yalnızlık siluetini
Unuttuğum yerden sessizce çağırıyorum şimdi adımı.
Anılar… birer toz zerresi gibi
ışığa tutunca belirip, sonra kaybolan.
Ama ben hâlâ oradayım,
görünmeyenin içinden geçen bir gölge gibi.
@demlenmisSiirler
Açılmayan kapıları çalmayı bırakıyorum,
belli ki evde yok artık kimse.
varlığından haberdar olduğum,
bana hep yok olan duygulardan sebep...
Kader kilidiyle sürgülenmiş kapılar, artık çalınmayacak.
27/06/2025
03:49 #Wahran
@demlenmisSiirler
(388)
Kayıt Tarihi : 30.6.2025 22:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!