Sırtında ağır bir kara örtü,
Gece çökmüş, yıldızlar sönmüş,
Karanlık sokaklar, soğuk taşlar,
Yalnızlığın gölgesinde kaybolmuş.
Bir zamanlar coşkulu, şimdi sessiz,
Bir şehrin kalbinde yankılanır hüzün,
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta