Ruhlarımız isyanda, korkumuzsa kalmamış,
Aydınlarımız, susmuş, vicdanlarsa yıkılmış…
İşte tüketildiler, zulme neden doyulmaz?
Bencillik arşa varmış, merhamette duyulmaz…
Boynuzu zaten küçük, tenezzül ediyoruz,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta