Janti Abbas Şiiri - Ömer Yücekaya 2

Ben Abbas…
Janti Abbas…
Bu 302 Mercedes Benz’in bıçkın muavini
Uykuyu unutmuş bezgin seyyah
Tütün kolonyası kokan zarif serseri

Ben bu yolların demirbaşıyım
Bu virajları
Bu yokuşları avucumun içi gibi bilir
Hangi yolcunun hangi yolda olduğunu
Gözünden bile tanırım

Yani hanım abla
Laf aramızda
Leb demeden leblebiyi anlarım icabında

Sen dudaklarının kıyısına nakşettiğin müstehzi gülüşünle
Lafı dolandıra dolandıra
Yalnız mısın diye soruyorsun ya bana
Bu evim bildiğim otobüsü ve
Mola istasyonlarında çay içtiğim birkaç arkadaşı saymazsan
Bu dünyanın hınca hınç kalabalığında
İliğimden tut kemiğime dek yalnızım

Ben yalnızım
Sense haddinden fazla güzelsin be ablam
Hatta bir içim susun
Ki ben de su gibi berrak olan harbi kadınları severim
Güzel seven
Güzel rakı içen
Küfredince dibine kadar küfredip
Ağlayınca gözlerinden çığ düşen kadınları…

Şimdi sen ablam
Öyle başkaları gibi bodoslama değil de
Kınalı keklik kıvraklığında
Seke seke
Bana yürüyorsun ya…
Rus ruleti oynar gibi kalbime tetik düşüre düşüre
Aşk diyorsun ya aşk…

Aşk bir uzun eyvahtır bende ablam
Aşk için
Bilsen ne gemiler yaktım
Fırtınalara kucak açmış tuz kokulu deniz fenerleri gibi
Bilsen kaç aşktan sağ çıktım

Aşklar ki bıçak yarası
Aşklar ki yüz karası
Aşklar ki Allah’ın belası

Bu yüzden ablam es deme bana
Esersem fırtına olurum saçlarında
Ayıptır söylemesi
Öpersem yasak elmayı ısırır gibi öperim
Tenin incinir çorak dudaklarımda

Kınsızdır benim sevmelerim
Çifte su verilmiş kılıç gibi keskindir
Hangi cenneti vaat etsem cehennem olur sana
Hangi baharı müjdelesem buz keser yüreğin

Ben Abbas…
Janti Abbas…
Gece devriyelerinin yalnız kovboyu
Kırk yerinden yaralı türkü
Gölgesiz bozkır
Denize küsmüş martı

Yıllar önce…
Baba yadigarı bir silahı çaputlara sarıp toprağa gömer gibi
İçimde bir yerlere gömdüm aşkı
Kimseler bulmasın diye
Sildim bütün izlerini

Bul deme
Bulamam ablam
Ben bile unuttum yerini