Jale Keskin Şiirleri - Şair Jale Keskin

Benliğim tevazu toprağına bürünseydi
Varlığım şükür hamuruyla yoğrulsaydı
Etrafım
İman kalesiyle çevrilseydi
'O'zaman
Ne mekân isterdim

Asılmış ’o’ yüze bir garip hüzün,
Ne kadar gam varsa donuk gözdeler.
Uzaklara bakarak geçmeyen gün,
Geceleri örtü yapmış çehreler..

Çelik kanatlı kuştan düşen bomba,
Parçası gelmiş yavrunun,
Küçücük gövdesine.
Dua bile bilmeyen dilinden,
Dökülen tek kelime,

Ayazda geceye sordum ben seni.
Kaldırımlar!
Tak, tak olmuş değiştirir çehremi,
Ayrılıklar!
Vurgun yemiş gövdemi.

bilmem kaçıncı zamandı
eritirken gözyaşını nemruttan kalma acıları
unutmanın kahpe sayıldığı zamanlardı
acıyı mihenk taşına yazarken
sen miydin bu yolların çıkmazı

Sisli düşünceler,
Görünen flu hayaller.
Bir deprem gibi! her gün,
Ah! ! şu yıkılası geceler..

Efkârım sinemi sardı bu gece,
Yaktım bir sigara,
Dumanını savurdum gitsin.
Bir kadeh mey gibi,
Yazılan her hece.

Kızıl renge bürünmüş, bulutlarda akşamlar,
Duygular hüzün, hüzünde yürünen sokaklar.
Hangi efkârda bilinmez, hedefsiz adımlar,
Hangi kulaklara seslenir, hüzzam şarkılar.

Rabbim bu aşka “Ol”,demese idi
Kaderimde seni, görür müydüm yar
Son demde böylesi, bir sevgi varken
Kaçıp gitmek sence, çaremidir yar

Ben sana vurgunum, rüyalar senli

Akşamdan sabaha
Zamanda bir geçiş
Saniyeden dakikalara
Oradan saatlere geçiş

Günler haftaları besler