İzzet Selçuk Cumaoğlu Şiirleri - Şair İz ...

Fırtınadan sonraki
Esintiydin yüreğime esen,
Bilemezdim kıyametim olacağını.
Coşkun bir selin ardından gelen
Bir damlaydın
Tufanım olacağını

Binlerce kez ne yaralar gördü bu gönlüm
Katlandım her seferinde binbir acıya,
Çaresiz dedikleri dertler vız geldi de bana
Bir sensizliğe olmadı tahammülüm.
Aç kaldım, besledi ağaç yaprakları,
Kirlendim, temizledi dereler göller,

Efkar bastı gönlümü, yine şarkı söyledim
Mahzun kaldı nağmeler, şarkı sensiz olmuyor
Notalar ağlamaklı, hüzün dolu besteler
Keman kırık, tel kopuk, sahne sensiz dolmuyor.

Birlikte söyleyelim o eski şarkıları

Sanma ki senden uzak duruşumla
Sana kapris yapıyorum,
Sesindeki sevgisizliği yakaladığımda,
Boş bir çuval gibi yıkılıyorum.
İşte bu yüzdendir senden uzak duruşum
Yoksa seni sevmediğimden değil.

Bu kadar aşağılamana gerek yok beni
Ben zaten kendi hesabımı görüyorum
Acı sözlerle öldürmene gerek yok beni
Damla damla her gece ben zaten ölüyorum.

Kalmadı gururum ne ezer durursun

Bir fırtına gibi estin başımdan,
Ne hasarlar bıraktın geçip giderken.
Ömrümün yarısını aldın elimden,
Kalbime binbir yara açıp giderken.

Ne zaman bir göz görsen küskün ve yorgun,

Bir gece karanlığın ortasında ansızın,
Ölümün sıcak kollarında boğulacaksın.
Yüzünde tatlı ve soğuk bir gülümseme,
Hiç bir şeye aldırmadan uyuyacaksın.

Ne bir nefes alamama korkusu,

“Unut” demiştin bana
Öğüdünü tutacağım
Gün gelecek seni unutacağım.
Bir daha anarsam adını
Bir daha bakarsam resimlerine
Yazıklar olsun

Ne kadar da zalimsin bakmadın gözlerime,
Bir baksaydın derinden, üzülürdün halime,
İçirdim gözyaşımı hüzün dolu gönlüme,
Bu kadar vefasızlık yakışmıyor hiç sana.

O hırçın bakışların ateş gibi kavurdu,

İçimdeki yangına Nuh tufanı yetmedi,
Kavurucu gözlerin hayalimden gitmedi,
Gönlümdeki kış ayı yaz olup da gelmedi,
Sevdan eritti beni, sen nerdesin be gülüm.

Sen gideli gönlümde hiçbir çiçek açmıyor,