İçimdeki umudu yıkıp da gitme,
Bırak sana aşkımı yaşasın gönlüm.
İnsaf yok mu hiç sende, acımıyorsun,
Sana olan hasrete ağlasın gönlüm.
Kalbimde bunca kırık onarılmaz ki,
ALLAH’IN BELASI
Hiçbir şey yakmadı canımı böyle,
Seninle yıkıldı tüm hayallerim.
Sana olan sevdam suç oldu diye,
Yazıldı boynuma Allah’ın belâsı.
Yalnızlık bir başka kor gece olunca
Sensizliğin kokusu siner içime
Beni benden götüren, yıllar boyunca
Gözlerini görmemek gider gücüme.
Unuttum sanma sakın, unutmam seni
Bırakıp gittin, kendince kurtuldun belki,
Ama seni benim gibi kim sevebilir ki.
Sana kim benim gibi dokunabilir
Kim benim gibi koklayabilir
Benim gibi kim okşar,
Kim benim gibi öpebilir ki?
Uyuyor muyum, uyanık mı bilmiyorum
Gecem, gündüzüm paramparça.
Gözlerim mi mahmur, ağlıyor muyum
Hayallerim paramparça.
Bu uğultu nedir beynimde tüten
Kimi düşünüyorum biliyor musun,
Duygular şarkı olup dökülürse dudaktan,
Gözyaşıyla birlikte anılırsa isimler,
Kalbine hızlı hızlı vuruyorsa heyecan,
Anlarsın şimdi beni, bir ders aldıysan.
Ömür çekilmez çile, aşktan yoksun kaldıysan,
Nasıl bir şeydir,
Yosunu koklamak gibi mi gül dururken
Ya da dar bir pabucu giymek gibi mi?
Nasıl bir şeydir,
Hadi anlat biraz.
Gönlümün nadide asma bahçelerinde yetişip,
Ömrümün son bağ bozumunda toplanan,
Üstüne çiy düşmüş bir üzüm salkımı gibi
Tatlı ve güzelsin.
DÖNÜP BAKSAN ARDINA
Bir gül gibi bahçemde ansızın açıverdin,
Gülücükler dağıtıp sonra da kaçıverdin,
Kelebekler misali bir gece uçuverdin,
Boşunadır gayretim aklımdan çıkmıyorsun.
Seni düşündüğümde önce gözlerin gelir aklıma
O masum, o duygusal, o sevecen gözlerin.
Sonra o yumuşak, o kar beyazı ellerin.
Hiç aklımdan çıkmaz o ruh okşayan sesin,
Ürperir bir hoş olur kuş çırpınışlı yüreğim.
Seni düşünürüm, seninleyken senden uzak,
İzzet Selçuk Cumaoğlu 1953 Kayseri doğumludur. İlk, orta ve liseyi Kırşehir'de okumuştur. Gazi Üniversitesi Elektrik Fakültesini 1978'de bitirmiş, Türk Telekom'da Grup Baş Mühendisi olarak çalışmıştır. Yakalandığı kanser illetine yenik düşerek hayatını kaybetmiştir.