Bir zamanlar
canımı yakan ne varsa
adını unutmadan
izini siliyorum artık.
Çünkü unutmak değil,
hatırlamayı acıtmayan bir hâle getirmekmiş iyileşmek.
Bazı anlar yerinde dursun,
ama artık elimde tutmuyorum onları.
Ne kırgınlık taşıyorum içimde,
ne de hesap soracak bir hal.
Yüreğim yorgun değil,
sadece hafif artık
kendi yükünü, kendi affıyla boşaltmış bir dağ gibi.
Sustum çok,
ama bu suskunluk
yenilgi değil,
vedalaşmanın zarif biçimi belki de.
İzleri sile sile yürüyorum,
ve her silinen iz
yeni bir yol açıyor önüme.
Kendime ait,
sadece bana çıkan
bir yol…
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 30.7.2025 18:53:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!