İzin Şiiri - Seyrani Göl

Artık tutmuyorum seni
kalbimin köhne raflarında.
Ne resmini saklıyorum,
ne cümlelerini.
Kendime
unuttuğum yerden
izin verdim.

Kalbime dedim ki:
Bittiğini kabul etmek
yenilmek değil.
Her son,
bir başka başlangıcın
sessiz anahtarıdır.

Seninle giden ne varsa
artık dönmesin istiyorum.
Çünkü yokluğundan değil,
ben varlığımın
gölgesinde yoruldum.

İçimdeki suskun çocuğa
ilk kez ses verdim dün gece.
"Üzülmene izin veriyorum," dedim,
"ama hep üzgün kalmana
artık izin vermiyorum."

İyileşmek,
bir gün her şey unutulacak demek değil.
Ama hatırladığında
canının yanmaması için
kendine alan açmakmış meğer.

Ve şimdi,
ne senin affına
ne de dönüp bakmana
ihtiyacım var.
Çünkü ben kendime
yaşamak için
izin verdim.
S.GÖL