İz Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

İz

Kalbimin taşlarına bastın sessizce,
her adımında yankılandı adın.
Bir çığlık gibi sustum o anda,
çünkü susmak, bazen sevmekten ağırdı.

Gölgen geçti içimden,
geçti ama gitmedi.
Her iz,
bir hatıra gibi kazındı
ruhumun kıvrımlarına.

Ne anlatabildim seni birine,
ne de silebildim izini kendimden.
Sadece içimde yürüdün—
bin defa, bin yıl
hiçbir yola varmadan.

Ve ben…
Seninle dolu sessizliğimi
en derin sır gibi
taşıdım
bir ömür boyu.