Kafanı yastığa koyduğun an da başlıyor her şey... İçinden asla çıkamadığın derin düşüncelerin, Cehennem azabı yaşıyormuşçasına sessiz çırpınışlar beraberinde... Her şey gözünün önünden bir film şeridi gibi geçerken akla takılan tek soru:
"Ben bunları yaşayacak ne yaptım?"
Bu soruya cevap verilebilecek tek şey; her daim iyi olmak, kötülüğe bile iyilikle gitmek oldu...
Hayatta neredeyse her konuda hep bu yüzden kaybediyoruz. İyimser olmaktan...
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta