İyi Kızın İtirafı Şiiri - Huban Asena Özkan

Biri çıkıp "Seni seviyorum!" dedi mi ansızın,
İnsan beni sevince meslek sahibi oluyor!
Şiirler yazıyor daldığı an, gözlerimdeki denizi görünce,
Şair oluyor mesela! Kelimeler dökülüyor kalbinden billur billur.
Sonra sayfalarca mektup, roman gibi mesajlar...
Yazar oluyor! Sanki içinde Sait Faik uyanıyor!
Ama bazen de kıvranıyor, kıskançlıktan çatlıyor,
Ya da en fazla sinir oluyor! Deli danalar gibi bakıyor etrafa!

HEY YAVRUM!
ÖZ GÜVENE GEL!
Böyle fabrika mı kurulur kalbimin üstüne?
Şair mi, yazar mı, sinir küpü mü?
Karar versin artık!
Ben ki; dağ başındaki çiçeğim, kendi yağmurumla büyürüm!
Sevilmek güzel ama, diploma dağıtma bana!

Bak! Gıcığım falan!
O şiirler biraz fazla romantik,
O mektuplar biraz fazla uzun,
O sinirleri görünce, "Dur yavrum!" diyesim geliyor!
Ama sonra düşünüyorum:
Bu kalabalık fabrikanın patronu kim?
Benim o gülen gözlerim, işte!

Evet, iyi kızım ben yaa!
Belki gıcık olduğum anlar var,
Belki gözlerimi devirdiğim olur,
Ama yüreğim, sıcacık ekmek gibi,
Taze ve dürüst fırından çıkar!
Kırılganım belki, ama sahte değil,
Kızıyorum belki, ama kin tutmam asla!

Öyleyse gelsin sevgiler!
Şair de olsun, yazar da, sinir küpü de!
Ben hazırım!
Çünkü bu enstitünün tek dekanı
BENİM ÖZ GÜVENİM!
Gıcıklığım da cabası...
Ama bilin isterim:
İyi kızım ben, yaa! :))