İyi insan kalma umuduyla Şiiri - Ali Admış

Çok şey yaşadım, bilmediler,
Ne savaşlardan geçtim, görmediler.
Yenilgilerden sıyrılıp zaferler kazandım,
Zaferlerimi paylaşacağım insana yenildim… bilmediler.

Zor sınavlardan, zor şartlardan geçtim,
Yaşamak için her gün mücadele ettim.
Güçlü kalabilmek adına
Ne zorluklardan geçtim, fark etmediler.

Sevip de sevgisizliği,
Değer verip de değersizliği gördüm.
Hak verirken haksızlığa uğradım,
Can verirken nankörlükle sınandım.

Yılmadım, yıkılmadım,
Ne olursa olsun,
Dimdik ayakta kalmayı başardım.

Gündüz üzüldüm,
Geceleri daha çok üzüldüm.
Çoğu zaman içime attım,
Bazen ise sayfalara yazdım.

Nice karaktersiz insanla tanıştım,
Hepsi de kendini sevdirmeyi başarmıştı.
Maskeleri vardı yüzlerinde,
Gerçek yüzlerini görmek zaman aldı.

Artık öyle bir olgunluğa ulaştım ki,
Niyetlerini bildiğim hâlde susmayı seçtim.
Seviyormuş gibi yapanlara,
Ben de inanıyormuş gibi yaptım.

Aslında çok yoruldum bu tür insanlardan,
Artık onlara mesafeli davranmalıydım.
Çünkü davranışlarıyla zarar veriyorlardı bana,
Ben de uzaklaştım onlardan sessizce.

Hiçbiri temiz bir vedayı hak etmedi,
Kirli insanlara temiz vedalar yakışmazdı.
Kirlenmiştim…
Temizlendim, arındım onlardan.

Eskiden sevilmediğim için üzülürdüm,
Şimdi boşa vakit harcadığım için üzülüyorum.
Acıyorum bazen kendime,
“Bu kadar değeri neden verdin?” diye.

Sonra hatırlıyorum…
Artık hayatımda değiller.
Şükrediyorum Rabbime,
Kurtuldum diye.

Artık temkinli ve dikkatliyim,
Her yeni tanıdığım insana karşı.
Balıklama atlamıyorum kalbimle,
Çünkü bazıları iyi insan rolünü çok iyi oynuyor.

Zamana bırakıyorum tanımayı,
Kötülük yapan çeksin cezasını,
İyilik yapan alsın mükâfatını.

İyi bir insan kalma umuduyla,
Kirlenmeden temiz kalma ümidiyle,
Dostça, sevgiyle… hoşça kalın.