Sa’d ibn Ebi Vakkas,
Gecenin karanlığında bevlediyor,
Açlık çığlıkları da bir bir yükseliyor
Farkına vardığı bir deri parçası görüyor,
Temizliyor, temizliyor ve ateşe tutup yiyor
Bu onun belinin doğrulmasına vesile oluyor
Buna mukabil, Rabbine candan şükrediyor.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta