İsyan Şiiri - Murat Güneş

Neylersin ki bu gönül sevdi seni bir kere
Artık söz geçmiyor bu asi gönlüme
Zaten ihtimalsizliklerin adamıyım ben
Lian etsemde bu kahpe kadere
Irak bana gözlerin hepte öyle olacak
Sevmişim seni ama neye yararki!
En temiz duygularla olsada
Neye yarar hep insan kalsakta
İkimiz bu kadarmı? inkansızdık
Neden kahpe felek neden tuzaklar kurarsın
Mutluluk bana neden, neden yasak oldu
Ufuklarda, kayboldu mutluluğum niadım doldu
Tamam gayrı herşey buraya kadarmış
Lamakalar yazıldı beynimde mahşere dair
Uzaksada o ceylan gözlerin bana
Olsun artık alıştım ağlamaya
Laleler, menekşeler, güller
Mevsimler boyu gülücükler
Al hepsi senin olsun gülüm
Ne yapayım hepsi senin olsun da
Islak gözlerim yeter bana
Ey Tanrım revamıdır böyle bir sancı
Nasıl çekilir bukadar acı
Fayda etmiyor hiç bir teselli
Anladım hep hüzünmüş aşkın bedeli
Zemheri ayazı düştü gönlüme
Lakin alışamadım sensizliğe
Acılara koşuyorum rüyalarda bile
Ben sana ne yaptım ki ey Tanrım
En derin acıları hep bana yaşattın
Nasıl isyan etmem ben böyle kadere
İstersen en ağır cezaları ver tanrım ama
Sevdiğimi geri vereceksen bana
Takatım kalmadı onsuz yaşamaya
Elimde degil dayanamıyorum
Resmi kaldı ondan sadece bana
İsterdim bu günler olsaydı rüya
Malesef haykırıyorum tanrım
Ya onu ver bana, yada beni artık al yanına

(YA ONA SİTEM YADA TANRIYA)
20-09-2001