Sevgi, sekse sığınmış; rûh hasta, gönül ölü...
Edebiyat âlemi, rahmetsiz sahrâ çölü...
Gündelik zevkle, hazla; bulanık şiir gölü...
İnsan denen yaratık, öyle adâletsiz ki;
İnsan kasaplarına, verir barış ödülü...
Şuursuz, namert yazar; olur edep sembolü...
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta