Neden bıraktın kendini o sert rüzgârlara?
Yön versen, hayatının dümenini eline alsan da,
Çevirsen mutluluk dolu kuytu bir koya,
Rastlayamazsın bana, ben hiç rüzgâra kapılmadım ki.
Ölme hiç, vardır elbet hayatın güzel bir yönü.
Ara onları, ara ki üzülmeyesin düşününce dünü.
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta