İstanbul benim malım ben onun malı
Ben, İstanbulun hem suskun hem afacan çocuğu
Bazen üvey olurum, bilinmez varlığım
Coşarım, koşarım, kimi zaman ağlarım
İncitmekten kimi zaman da korkarım
Ve titrerim üzerine, uykularım kaçar, okşarım
Ya hasret oluşum kalbindeyken kendisine İstanbul' un
O mavi gözlü bir devdi.
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Devamını Oku
Minnacık bir kadın sevdi.
Kadının hayali minnacık bir evdi,
bahçesinde ebruliii
hanımeli
açan bir ev.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta