Terkedişinle İstanbul'u armağan ettin bana, dün, bugün ve hergün İstanbul ve ben bırakıp gittiğin günü yaşıyoruz...
O gitti,
Ben öksüz, İstanbul yetim kaldı.
Adını gurbet mi koyacağım bu şehrin.
Onsuzluğu mu büyütecek günler geceler.
Şimdi bir nükte gibi bırakılmışlığım,
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta