İstanbul’un Kalbinde
Ey İstanbul,
sen iki kıtanın alnına yazılmış
büyük bir dua gibisin.
Maviyle gri arasında salınan,
gün batarken nar taneleri gibi kızaran ufuklarınla
herkesi kendine müptela edersin.
Surlarında tarihin ayak sesleri,
camilerinde göğe yükselen sessiz yakarışlar vardır.
Bir martının kanadında,
Kız Kulesi’ne düşen gölgedir şiirin.
Ve ben, Galata’nın taşlarına basarken,
asırlar öncesinin adımlarını duyarım.
Ey İstanbul,
senin sokakların bir bilmece,
her köşen bir masal,
her rüzgârın bir şairin fısıltısıdır.
Boğazın, geceleri yıldızları kıskandıran
bir gümüş ırmak olur.
Sen bana hep şunu hatırlattın
İnsan kalabalığın içinde bile yalnız kalabilir,
ama yalnızlığını şiire dönüştürürse,
İstanbul onun sırdaşı olur.
Ve ben de biliyorum,
her şairin kaleminde
senin bir izin
senin bir nefesin vardır.
Azra Nimet Öner
Kayıt Tarihi : 10.9.2025 01:03:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!