İstanbul kansere yakalandı.
Doktorlar karnından variller çıkarttı.
İnsanlar öfkelendi, streslerini evlerinde attı.
İstanbul'da acılar kaynatıldı tencerelerde,
Sıla hasreti meze oldu sofralarda.
Sabah saatlerinde caddeler doldu taştı,
Akşam hüzün girdi evlere sessizce.
Bana dünya ' yı sorma sakın...!
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Devamını Oku
Çünkü ben ; onunla dönmüyorum...
Bana insanları sorma sakın...!
Çünkü ben ; onlardan uzak yaşıyorum...
Bana kendimi sorma sakın...!
Çünkü ben ; kendimi sende arıyorum...
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta