Beni en çok, Galata Kulesinden
İstanbul’u ruhuna sırma sırma işlerken an –
Hani o, kendinin de inanamayıp
Asırlar sonrası uyanmış gibi
Rüyalara gömülmüş derin bir uykudan
Hayret dolu gözlerlerini oğuştururken. . .
Bir tarafta Boğaz, bir tarafta Haliç, ötede Hisar,
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta