Issız Sahil Şiiri - Şair Numen

Issız sahiller gibiydim kışa terkedilmiş
Sadece acımasız dalgalar vardı.
Aşksa, zehir karanlığında bir kaldırımın
Terkedilmiş bebekler gibi ağlardı.

Artık ne sıcağı yazın
Ne hayret dolu kahkahaları çocukların
Hepsi karlı fırtınalara takılıp
Dağların doruklarına çoktan vardı.

Can çekişirken umutlarım bile
Birdenbire,
Yerden biten sürgünler gibi bir kuyrukluyıldız
Yırtıp karanlığını gecemin, içime yağdı.
Aydınlanıp aynası yğreğimin ebedi aşkını sardı.

Hani yüzyılda bir gelenlerden
Hani gözüpek
Hani kuyrukluyıldızım
O, İpek.