Issız Haziran Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Her günüm bir talan, ömrüm yine Haziran'da yarım kaldı
Kimse bilmez yalnızlığımı
Her an bana karanlık
Devr-i zaman
Bu bir ecel mi?
Yalnız gözlerim değil
İçim de ağlıyor
Her an
Yüreğim sızlıyor
Küme, küme
Kara bulutlar çöktü üstüme
Yapraklar misali
Savrulup duruyorum
Burnumdan tüten sılam
İçimde
Bir başka acı, bir başka arzu
Haziranda içim, zamansız kar düşmüş dağlar gibi üşüyyor

Yağmurlu bir gün altında, dallarda yapraklar küf kokuyor
Gökle toprak arasında
Arzusuna öfke kattan
Felâket
Tepemde fokurdayarak kaynıyor
Gülmeye hasret olduğum
Bu coğrafyada
Her korkunun başı-sonu cehennem
Olan bu dünyada
Yüreğim sızlıyor
Dibekteki ezilen bulgur oldum
Artık
Katılaştı her umudum
Haziranda
Yolcusuz kaldı yollar
Ruhum ıpıssız
Bir yanım kar-kış
Diğer yanım hüzün dolu
Bir yarısı toz-duman
Diğer yarısı beterden de beter
Bir gülün dikeni batıyor, perperişan olan yarama

Yazın ortası kıştır bana, Haziran içim kadar ıssız, soğuk
Gözlerimde silindi beni terk eden zaman
Günlerin çıplak ayakları buz kesildi
Yüreğime dokunan yerde
Bitmeyen şiirimin mısraları
Kederdir
Açmadan sararan güllere döndüm
Beni bu
Haziran öldürecek, yaz ortasında güllerimi soldurarak

Mehmet Çobanoğlu
11.03.2022
İstanbul