Ekimin yapraklarımı döktüğü yerde
yeşerdi tüm şiirlerim.
Bekle biraz, nefesleneyim.
Sonra da anlatırız,
sonbaharın kısalan günlerini…
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Devamını Oku
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.




Bir gün,
rüzgâr beni alıp götürürse eğer,
bir yaprak kalır ardımda,
üstünde senin adın,
ve bir dize:
“Sevgiyle dokun, dünya yeşersin yeniden.”
Ne güzel demişsiniz
dilinize sağlık
beğeni ile okudum
"gün gelir koptuğu dalı unutur yaprak
rüzgar unutur öptüğü teni
zaman geceyi unutur
bizi anlar şiir
bizi anlar uzaklıklar"
Sevgiyle dokunan kaleminize ve yüreğinize sağlık sevgili Gülay Özdemir.
"Ekime" şiir,
Bir de benim denemem var
Belki çıkar gün yüzüne yakında,
Bitmeden ekim...
Evet
"Sevgiyle dokunulacak" ay bu
Yeşermesi için umutların,
Yeniden...
Tebrikler Gülay Hanım...
Bu şiir ile ilgili 3 tane yorum bulunmakta