Isparta'nın Kızları Şiiri - Muhsin Durucan

Her sabahta tezgâhta nakşa oturur Güllü,
Elinin emeği, gözünün nuru dokusunun gülü.

Kulakları çınlar, rakseder elleri Ayşe’nin
Bakışı sinmiş “serpme”ye, belli ki gözlerinin.

Ellerinize sağlık Aliye, Emine, Gülten, Nuray
Yıllarca serildiği bilinmez, bunu hünerin say.

Düğünde çalar davul, duyulur uzaktan sesi
Başlı başına folklordür onun ona has giysisi.

Dokuya sinmiş benliği, memleket parıltısıdır,
“Taban” a yansıyan nakış gönlünün aynasıdır.

Görkemli motifleri yılmadan, usanmadan işler,
Yurdun her köşesini süsler al, yeşil çiçekler.

İş başarmak duygusu kıvanç verir her çalışana
Akşamın karanlığına dek ilmek atar “divan”a.

Bir tempoda iner kalkar kirkit, yazları ve kışları,
Hiç eli boş arama, ISPARTA’ nın halısında kızları.