İsmail Sağır Şiirleri - Şair İsmail Sağır

Vay vay vay! ...
Allah’ım, bu ne güzellik böyle?

Bak hele,
Şuna bak şuna!
.........

Bu dünya fanidir ebedi değil,
Bu yüzden yalnızca Allah’a eğil,
Zaman çok değerli kıymetini bil,
Bela denen illet boşluktan gelir.

Beyni akıl ile ilme açalım,

Rebiulevvel on ikinci gece,
Nur doldu dünyamız Nebi gelince
İsmini zikreder dil hece hece
Naatla kutlanır mevlit kandili.

Süleyman çelebi almış kaleme,

.........NE KÖY OLUR…
El açıp insana kulluk edenden,
Ne köy olur beyler ne de kasaba!
Kabuklaşmış özü bitmiş bedenden,
Ne köy olur beyler ne de kasaba!

Sarı saçlarına acı rüzgâr değerse,
Darılırım ona gülüm, darılırım ben!
Kim üzer de boynunu yana eğerse,
Darılırım ona gülüm, darılırım ben!

Sen, yalnız dünyamın eşsiz varısın,

Fethiye yanıklar köyünde doğmuş,
Gelişi köyünü sevince boğmuş,
Şiir dünyasına bereket yağmış,
O Türk’ün şairi Yusuf Tuna Bey.

Sonrasında Kargı Köye yerleşmiş,

Duygular çıkmış kalpten,
Almış yerini nefret,
Nasıl değişti dünya,
Hayret kardeşim hayret!
..............Ağlanacak hallere,
..............Gülüp geçiyor millet,

Kalk! Uyan! Uyan artık bu uyku yetsin!
Evin barkın çöküyor, gör Türk milleti!
Çevrene bir bak, para-pul hırsın bitsin!
Vatan elden gidiyor, gör Türk milleti!

Üretirdin toprağında ürünleri,

YEŞİL GÖZLER -türkü
Bitmez ümitti içimde,
Bir gün dönüp geleceğin…
Hiç aklıma gelmiyordu,
Beni terk edeceğin,

......ZAMANE ÇOCUĞU......
Geceyi gündüze katarak baba,
Çocukları için gösterir çaba,
Canım dedikleri kaba mı kaba,
Zamane çocuğu kıymet bilmiyor.