İsmail Sağır Şiirleri - Şair İsmail Sağır

Şu benim çocuk kalbime,
Doğan güneştir öğretmen.
Bilgiye muhtaç beynime,
Kalem, kitaptır öğretmen.

Öğretmen sevgi çiçeğim,

Yağmuru boranı karı olacak,
Kırağı yaprakta yerin alacak,
Baharında göller baraj dolacak,
Kışları olmayan yaz neye yarar.

Gören gözler doya doya bakacak,

Cephede aç susuz savaş ederek,
Kanlar döke döke kuruldu vatan.
Yediden yetmişi harbe sürerek,
Yaşlar döke döke kuruldu vatan.

Böyle işgal yoktu bizim hesapta,

Söyle melek misin yoksa peri mi?
Cennet midir senin ilin Alyüzlüm?
Senden alamadım ben gözlerimi,
Açmış yediveren gülün Alyüzlüm?

Nice güzel gördüm övgü tutmadım,

Kapıldım gönlümün sevda ağına,
Tırmandırdı beni aşkın dağına,
Geçerken uğradım güller bağına,
Güle baktım ele gülden gül aldım.

Yüreğime çizdim duygu resimi,

Sevginiz kalbimde, adın dilimde,
Yüce kitabımız Kur-an elimde,
Cismini görürüm gonca gülümde,
Size uzak kalmak olmaz Resulüm!

Sizi örnek aldım hayat tarzıma,

Her zaman doğrudan, gerçekten yana
Yol gösterir sazı, sözü insana
Zorba diz çöktürse koca cihana
Herkes sussa bile ozanlar susmaz!

Ozan, garibe dil, sultana gözdür

Daha dün, dört yanımızı düşman sarmıştı.
Vatanımızı, onursuzca paylaşmıştı.
Emirler yağıyordu üstümüze, yağmur gibi:
“Askerini terhis et, silahını bırak!
Ege’yi Yunan’a ver, İstanbul’u bana bırak!
Doğuyu Ermeni, güneyi Fransa alacak!

İnsanlar şaşırıp yoldan çıkarsa,
Hak hukuk tanımaz azdıkça azar.
Gönülleri yıkar, canlar yakarsa,
Günah kitabını kalemsiz yazar.

Suç olan yerde söz olmaz barıştan,

Eriyip tükenen sabun misali,
Milletimiz elden kayıp gidiyor.
Dünyada hiç yoktur bunun emsali,
İnsanımız özden cayıp gidiyor.

Aslını inkâra kalkışanlar var,